O szkole
HISTORIA BUDYNKU
Historia budynku szkoły sięga okresu zaborów, kiedy to Bielsko i Biała stanowiły część Monarchii Austro – Węgierskiej. Na prośbę Rady Miejskiej z Bielska cesarz wyraził zgodę na utworzenie stałego garnizonu wojskowego dla Bielska i Białej. 18 maja 1890 roku do miasta został przeniesiony 5 Batalion Strzelców z Ung. Hradisch. Po sprowadzeniu stałego garnizonu wojskowego konieczna stała się budowa odpowiednich koszar. Rada Miejska ogłosiła konkursy na projekt oraz prace budowlane. Najlepszy okazał się projekt przedstawiony przez inżyniera Erwina Riegera z Wiednia, który w 1893 roku przedstawił Radzie Miejskiej pierwsze szkice budowy. Zaproponował w nich wykonanie dwóch mniejszych budynków dla szeregowców oraz jeden duży budynek oficerski. Ustalono również wykończenie elewacji w tynku zamiast w surowej cegle, jak pierwotnie planowano. W lipcu projekt został przyjęty i zatwierdzony przez Komisję Budowy. Przetarg na wykonanie projektu wygrała bielska firma Karola Korna. Budowa była realizowana na koszt miasta ze wsparciem Sejmiku Śląskiego. 23 lipca 1895 roku ukończony zespół koszarowy uroczyście przejęły władze wojskowe. Budynki były własnością miasta Bielska natomiast władze wojskowe płaciły za ich użytkowanie. W skład kompleksu wchodziły dwa budynki mieszkalne dla szeregowców (w głównym znajduje się obecnie nasza szkoła), budynek podoficerski z wartownią i aresztem, garnizonowa izba chorych, stajnia oraz budynek oficerski z kasynem. Plac i ulicę przed koszarami nazwano w 1896 roku imieniem arcyksięcia Albrechta Habsburga. Prawdopodobnie w okresie międzywojennym główny budynek żołnierski koszar został rozbudowany o 3 piętro. W 1933 roku na dziedzińcu przed nim pojawił się pomnik marszałka J. Piłsudskiego.
Bielskie koszary piechoty służyły zgodnie ze swym przeznaczeniem przez wiele lat. Po II wojnie światowej koszary będące własnością miasta przejęło państwo. Po gruntownej przebudowie stały się siedzibą bielskiego szpitala dziecięcego, natomiast dawny główny budynek żołnierski (przy ulicy A. Habsburga przemianowanej na ulicę M. Konopnickiej) w 1957 roku stał się siedzibą dwuletniej Państwowej Szkoły Pielęgniarstwa.
Pierwszą jednostką stacjonującą w nowych obiektach był 54 Pułk Piechoty Alt Starhemberg następnie 1 Batalion 13 Galicyjskiego Pułku Piechoty Jung Starhemberg. W okresie międzywojennym w koszarach stacjonowały dwa bataliony 3 Pułku Strzelców Podhalańskich wywodzącego się z 2 Pułku Instrukcyjnego Grenadierów Woltyżerów Błękitnej Armii gen. J. Hallera. Po powrocie do Polski i reorganizacji w III 1920 roku pułk został zakwaterowany w bielskich koszarach. We wrześniu 1939 roku 3 Pułk Strzelców Podhalańskich wyruszył stąd na front.
